Taziyeler

 NOT: Füsun E. Altın Hanım'ın yazısı dışındaki taziye yazıları  ad baş harfine göre alfabetik olarak sıralanmıştır. Bundan sonra gönderilecek yazılar da  alfabetik sıraya uyacak şekilde eklenecektir.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Füsun ALTIN: 
Gazete ilanı veren,

AFL          (Ankara Fen Lisesi 67 Mezunu Değerli Dostlarımıza)

TEV             (Türk Eğitim Vakfı)

Ç.Y.D.D.  (Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği)

TEMA      (Türkiye Erozyonla Mücadele, Ağaçlandırma ve Doğal Varlıkları Koruma Vakfı)

ISTEV      (Istanbul Eğitim Vakfı)

ÇEV         (Çağdaş Eğitim Vakfı)

kuruluşlarına bağış yapan, 
çelenk gönderen, 

bizzat gelerek, mesaj göndererek,

Vural Hocayı Anan, Acımızı paylaşan 
Tüm Değerli Dostlarımıza,

Vural Hocanın da Kurucu Üyesi olduğu,

Eğitim alanında çok değerli hizmetler veren 
İLKYAR kurucuları, Bağışçıları  Değerli Dostlarımız

Blok çalışmasında gösterdikleri emek ve

ilgiye çok müteşekkiriz.

---------------------------------

Füsun ALTIN:

Vural Hoca ile yaşadığımız aşk 
hem O'nu hem de beni her daim canlı  tutacak...

Bizimki ilk bakışta AŞK idi.

Birbirimizi çok sevdik; çok saydık; 
                  her zaman çok güvendik ve çok değer verdik. 
Hiç yanılmadık.

Birbirimizin gözlerinin içine bakıyorduk.

12 yıla sanki bir ömür sığdırdık. 
Çok faydalı, iyi işler yaptık.

Hiç fikir ayrılığına düşmedik; 
hiç üzmedik; hiç kırmadık; hiç darılmadık.

                    Nasil olabilir?

Zeka fiskiran, sevecen, cok guzel bakan yesil gozler... En ust duzeyde

entellektuel ve guven dolu adil bakis acisi, akil dolu fikirler ve espri

yetenegi ile dolu yardimci yol gostermeler, deha seviyesinde akademik

kariyer, asla zaman, mekan, kisi gozetmeksizin herkese karsiliksiz

fedakarliklar, gercek dostluk, bilgelik, en ust seviyede mutevazilik,

alcakgonulluluk, duygusallik, mukemmeliyetcilik, filozofluk, dusunurluk,

estetik, zerafet, asalet...

Vural Hoca hep cok farkliydi.

Bilimler, politikalar ustuydu.

Makedonya seyahati sonrasi, bayginlik hali geldigini soylemisti.

Makedonya'da bir ogrencisi yemege goturdugunu soylemis ve yedigim et

dokundu diye tarif etmisti.

Geldigi gecenin ertesi gunu dahiliye doktoruna gittik.

Makedonya'da yasadigini anlatti.

Dahiliye doktoru, kan tahlilleri icin hemotologa ve endoskopi,

kolonoskopi icin onay almak icin de kalp mutehassisina yonlendirdi.

Kan degerleri dusuk, sedim yuksekti.

Kalp doktoruna ilk gidisimizde tansiyonu 4'tu ve ben ayaga firlayip

aglamaya basladim ve "Hemen hastahaneye yatirin; tetkikler yapilirken

kontrolde de olur" dedim.

Doktor "Heyecanlanmayin" dedi ve Vural Hoca da yatmak istemedi.

EKG, efor testi, ultrasonografi tetkikleri neticesinde kalp mutehassisi

dahiliye uzmanina onay verdi.

"Raporun sonucuna sunu ekliyorum" dedi: "Karisinin kendisine hayran

oldugu hasta".

Endoskopi ve kolonoskopi neticesinde dahiliye uzmani "Netice iyi

hocam; 5 yil son ra endoskopi ve 10 yil sonra kolonoskopi olabilir; her

sey normal" dedi.

Daha cok kan degerlerinden suphelenildi ve 3 ay boyunca her ay kan

degerleri kontrol edildi.

Hemotolog da "Her sey normal; kan degerleri yukseldi hocam bir problem

yok" dedi.

Tum ic organlarini taramak icin bilgisayarli tomografi yapildi.

Anjiyo tavsiye ediliyordu.

Bu arada gogus hastaliklari uzmani akciger tomografisi istedi.

Nefes testi yapildi; "Korkulacak birsey yok ancak pipoyu birakin hocam"

dedi.

Ben de eve donuste "Sizden bir sey icin soz vermenizi istiyorum" dedim.

"Evdeki tutun bitince pipoyu birakiniz".

"Tamam, soz" dedi.

Ben ortalarda bir yarim kutu ve bir kagit paket gormus idi.

En fazla 2 ay surer.

Sonra fark ettim ki 2-3 yillik tutun varmis.

Bu arada kalp doktorunu iki kez daha ziyaret ettik:

Vural Hoca'nin "Bu yasta anjiyo gerekiyor mu?" sorusuna, hic basini

kaldirmadan "Hic oyle birsey yok" diye cevap verdi.

3-4 kez anjiyo randevusu almamiza ragmen, bir gun oncesinden teyid icin

aradiklarinda her seferinde iptal ettirdim diyordu.

Bir turlu gidemedik; istemiyordu; karar verememisti.

Anjiyoda tespit edilen risk 10.000'de 3; imzalanacak kagitta yazan.

Bursa'ya giderken, saat 10.30 gibi konustuk.

"Otobuste uyukluyorum" dedi; "Feribottayiz".

Akli Okan Universitesi'nde Almanlar ile ortak yapilacak Enerji

Verimliligi Egitimi icin yapilan calismalardaydi.

Cani birseylere sıkılmıstı.

Ogle saatlerinde 13.30 gibi aradiginda, Okan Universitesi'nden aldigi

telefon ile ici rahatlamisti.

Ben de "Siz yine hakli ciktiniz" dedim.

Muammer'e verdi telefonu.

Muammer, "Fusun dun hocaya gelme dedim; 10 mt ilerisi gorunmuyordu;

simdi bahar havasi var, mahcup oldum" dedi.

Ben de "Vural Hoca nereye gitse bahari goturur" dedim...........

Bir sonraki hafta uzun bir yolculugu oldugu icin Bursa

seyahatini ertelemesini istemistim.

Bogazici Universitesi'ndeki anma toreninde Prof. Mahir Arikol, "Vural

bunda da hakli cikti" dedi. "Ben daha kilibikmisim; hanim bana gitme

dese gidemezdim" dedi.

Canimin ici, hep mi hakli olur insan?

Canim esim, sevgilim, canyoldasim, birtanem.

Sizin ile yasadigimiz ask sizi yasatiyor.

Ben de gorevlerimi tamamlayincaya kadar beni de yasatacak.

Sonra yine birlikteyiz.

Oradaki zaman mefhumunu bilmiyorum birtanem.

Belki bir-iki saniye.

Yine bulusacagiz; yine kavusacagiz.

*/Iz birakanlardansiniz./*

Ustun insani ve akademik vasiflariniz hepimize yol gosterecek.

Kalici hale gelmesi icin pek cok calismalar var.

Nurlar icerisinde huzurlu olun.

Sizi Seviyorum.

...............................................................

 
 

Fatoş, Y. Vural:
Canlar hayatlar,

Vural'ı bugün toprağa veriyoruz.

Doğanın belki de en kabul edilemez kuralı bu.

Ölüm... Neden bu kadar acı ve anlaşılmaz?

Vural, bayram ve yılbaşı sofralarımızın vazgeçilmez konuklarından biriydi.

Hepimizin gelişimine önemli katkılar yaptığını düşünüyorum.

Kendine has sakin ve bilge üslubu ile en acımasız eleştirileri bile

gülümseyerek

ve belli bir nezaket içinde yapardı.

Ailenin bir ferdi gibi yakın olmasına rağmen hepimize "Bey", " Hanım"

diye hitap ederdi.

Onunla sabahlara kadar ateşli tartışmalar yapardık.

Bilim teknoloji, politika, tarih, felsefe ne bulursak amansızca

tartışırdık..

Bizim hararetli ve acımasız eleştirilerimizi gülümseyerek dinler.

Sabrı  taşınca piposundan bir nefes çekip

"siz bitirince ben de fikirlerimi söyleyebilir miyim?" diye izin isterdi.

Bu nezaket karşısında donan ateşli Yarman, her kimse, bir an sakinleşir,

"Tabii Vural’cım, buyur" demekten kendini alamazdı.

Vural da bu sükunetten  istifade edip sakin sakin anlatmaya başlardı.

"Bakınız Tolga Bey, sizin de belirttiğiniz gibi nükleer enerji.."

diye başlayıp en acımasız eleştirilerini arka arkaya sıralardı.

Çok kızdığı zaman büyük bir nezaket içinde gülümseyerek

"Sanırım biraz abarttınız, valla, buna bırakın kargalar?,

gülmeyen k?ç kalmaz" gibisinden argo konuştuğu da olurdu.

Nurlarda yat Vural Bey! Görüşmek üzere!

  

Korhan SÖKMEN :

Dostlar kendinize çok çok iyi bakın,

Zaman zaman birarada olabilmek için vesileler yaratalım.

Birbirimize aktarabileceğimiz o kadar çok şey var ki, ya

söylemeyi hep ertelediğimiz duygular. Ertelemeler geri

 dönüşümsüz durumlar yaratıyor. Sonra bir bakıyorsunuz içimizden,

 en sevdiklerimizden biri tohum olmuş ekiliyor, siz kahroluyorsunuz.

 Vural'ı yitireli bir ayı buldu ama acısı dinmek bilmiyor. İlk

 günlerin şokundan sonra daha da koyuyor insana. Şu ana dek

 yazmak içimden hiç gelmedi. Hala da gelmiyor ya. Bu duygudan

 kurtulmam gerekir diye klavyenin başına oturdum. Oturdum

 da, Vural hocamdan yanıt gelmeyeceğini bilmek çok üzüyor

 beni. Yine de burada çok sevdiğim dostlarımın olması tek teselli.

 Yaşam süremle kıyaslanınca çok az zaman geçirebildim Vural ile.

 Buna karşın yüreğimde tutuğu yer bununla ters orantılı oldu.

 Benim kendime çok yakın hissetiğim ve bende hayranlık uyandıran

 az sayıda insandan biriydi Vural. Bunun farkında mıydı hiç

 bilemiyeceğim. Vural'la birlikte, muhteşem bir beyni, hayranlık

 uyandıran bir zekayı, ince naif zeka dolu esprileri, yazdığım

 e-postalara heyecanla beklediğim yanıtları, dopdolu bir bilgi

 hazinesini, bir dostu yitirdim. Gidişiyle kocaman bir boşluk

 oluştu içimde, ve kendime öfke, niye daha fazla birlikte olmak

 için yeterince çaba göstermedim diye. Bunları ona sağlığında

 söyleyemediğim için de çok kötü hissediyorum kendimi.

 Belki bazılarınız hatırlar. Halen kullanmakta olduğumuz afl67

 listesini, daha önce kullandığımız afl listelerinin bazı

 yetesizliklerinden dolayı 2000 Mart başında oluşturmuştum. 12

 seneyi aşkın koca bir arşiv oluşmuş yazdıklarımızla. Onu Göksu

 çayının yamacındaki toprağa ektikten sonra da Vural'la bir arada

 olabilmek için;  12 yıllık arşivi tarayıp Vural'ın 6 Şubat 2001

 tarihli bu istedeki ilk mesajından başlayarak, 1 Mart 2012

 deki son mesajına kadar, her bir mesajını tek tek okudum. Sonra

 birbirimize yazdığımız liste dışı özel mesajları tekrar tekra

 okudum. Internette bulduğum videolarını izledim yayınlanmış

 yazılarını okudum. Başlarken bana sadece acı vereceğini

 sanıyordum ama öyle olmadı. Bir ay boyunca yeniden birlikte

 olduk. Unuttuklarımı hatırlattı bana, daha önce kaçırdığım satır

 aralarının farkına vardım. Çokça hüzünlendirdi,

 düşündürdü, tebessüm ettirdi, ve dahası pek çok kez güldürdü

 beni. Bir kaç kez ağladım gecenin sessizliğinde. Karmaşık

 duygular yaşadım, yeniden ne çok şey yitirdiğimin ayırdına

 vardım, ama içimde uyanan en güçlü duygu; *İ**yi ki vardın

 Vural* oldu.

 *İyi ki, iyi ki vardın Vural.*

...............................................................

Mahmut KARAYEL:

Vural Altın'un bana çok emegi gecmistir. Ben kendimi ozel sanirken

tanidigi hemen herkese çok emegi gectigini, derin izler biraktigini sonradan

anladim. Her yil burda Berkeley toplantilarinda kendisini yetmislerden

beri gormemis yatakhane arkadaslariyla karsilasirim. Ben de ayni

yatakhanede kalirdim. Bu arkadaslardan birisi Aralik'ta geleneksel bir party

yapar. Hemen hepsi ve israrla Vural'i sorarlar, "What is our Renaissanse

man doing?" gibilerinden. Otuz yildir sizi gormeyen ve bir daha da

gorme olasiligi olmadigini dusunen bircok kisi tarafindan anilmak ve

sorulmak... Bundan daha guzel bir iz olur mu dunyada birakilacak?

Bu arkadaslar bir yil Vural'a (Mart galiba) surpriz dogum gunu yapacaklar.

Pasta asagida mutfakta. Vural da mutfaktan sorumlu ogrenci yonetici.

Nasil mutfaga gelecek. Birinin kosup odasina "Vural mutfakta yangin var!

" demesine kara verilir. Cocuk mosmor ve Vuralsiz olarak geri gelir. Ne

oldu? Ilginc bir kitap okuyormus, yangin varsa itfaiye cagir, niye buraya

gelip vakit kaybettin demis.

Galiba 1976. Odasina giriyorum. Herkes cat kapi girer, Vural ne varsa

(findik fistik, candi bar, kafayordugu yeni bir fikir) paylasirdi. Encyclopedia

Brittanica okuyor. Ogrenci maasinin buyuk bir kismini buna yatirmis. Sen

delirdin mi diyorum, kivancla B'yi bitirmek uzere oldugunu soyluyor. Bundan

sonraki kasilasmalarimizda selamlasma "hangi harfdesin" seklinde oluyor.

 .............................................................

Meral ERAL:

Sevgili Vural Hocamızın zamansız ve acı kaybı, hepimizin yüreğini yaktı…

Nükleer Camia ve Ülkemiz için çok büyük bir kayıp… Şaşkınız, Üzgünüz….

Bir Yıldız kaydı….Bir Güneş söndü….

Hocamızı 2005 yılında Ege Üniversitesi olarak düzenlediğimiz Kongremiz

sırasında daha yakından ve insan

Özellikleriyle tanıma fırsatım oldu. O günden beri ailece dostluğumuz

var. İstanbul ve İzmir seyahetlerimizde

zarif eşini de tanımak fırsatımız oldu. İkisine de hayran olmamak mümkün

değil…Hele o güzel, sıcacık evlerinde

dost sohbetleri ALTIN değerinde….

Yaşanası çok şey vardı Sevgili Hocam…Çalışma odanızdaki Boğaz Manzarası

da öksüz kaldı….Şömineniz de eskisi

kadar keyifli yanmayacak…

Bu kadar çok sevilmek, sayılmak herkese nasip olmuyor…Bazı tiyolar alsak

daha tam formülünü alamamıştık

Vural Hocam…Daha çok şey öğrenecektik sizden….Daha çok şey paylaşacaktık….

Örnek alınacak öyle güzel özellikleriniz var ki….Ayrıca

ekleyelim…..Piposu ve onun aroması, esprileri, gülüşü,

neş’esi, doğallığı, güzel kalbi…..

Ayrıca ve önemle belirtmeliyim; karşısındakine verdiği değer ve pozitif

enerji, kendini önemli hissettirmesi

ve de güven duygusu….

Mekanın Cennet Olsun… Nur İçinde Yat…

Hep Özleyecek ve Eksikliğini Çok Hissedeceğiz Aziz Vural Hocam….

.............................................................
Muammer ABALI:
 

“Len Vahdettin” dedi telefondaki ses. “Perşembe ya da cuma

  Bursa'dayım!”

  Ben Bursa'da çalışmaya başlayalı beri, haftada en az bir tam

  gün, ya da iki akşam halinde , Anadolu Hisarında boğaza karşı

  süren görüşmelerimiz kesilmişti. İstanbul'u terkedişimi

       

“Vahdettin” benzetmesiyle yüzüme vurmayı severdi. Bir süredir,

“3 eklemli güneş pilleri” üzerine Gazi Üniversitesinde

yürüttüğümüz araştırmanın koordinatörlüğünü yapıyordu. Projenin

son gelişme raporunu görüşmek üzere kaç zamandır bir araya

gelmek için debeleniyorduk.

Dışarıda göz gözü görmez bir kar yağışı vardı. Günlerden salı,

aylardan Şubat, tarih 28 sene 2012. “Evladım Bursa'da durum

vahim. Hafta'ya gel.”

“Brazilya'ya gideceğim Tasam ile Çarşamba'ya. Gelemem. Sonra da

geç olur.”

“Bak karışmam, Fethi filan gelemezler Eskişehir'den. Adnan'ın

oğlu gelesiymiş Cuma'ya. Korhan'da İzmir'de bir toplantıya

gidecekmiş! Milleti de toplayamayız!”

“Mamir, ge-liyo-rum. Bir yere kaçma. Vahdettin seni!”

Vural'ı kaybettiğimiz Cuma'nın salısıydı bu. Perşembe akşamı,

Okan Bayülgen'in sunduğu Muhabbet Kralı programında, “Fizik

Paradoksu” konusu işlenesiymiş. Konuşmacı olarak davet etmişler.

Kendisini arayan kızla dalga geçmiş “pardon hangisini

kasdettiniz” demiş; ama gene de verilebilecek bir dizi mesajlar

sıralayıp beni programa katılmanın doğruluğuna ikna etmeyi

denedi. “Git len” dedim. “Gene somurtup oturacaksın seviyenin

nakıslığını görüp, millet de seni suratsız bilecek!” “ He evet “

dedi. Daha önce de Okan Bayülgen'in bir programına çıkmışmış.

“Hocam siz hiç konuşmuyorsunuz” demiş Bayülgen. “Sizi dinlemek,

konuşmaktan daha ilginç dedim, gerçekten, ne kadar düşük seviye”

dedi. Ama gene de programa katılmaya niyetliydi.

Cuma geldiğinde, kendisini terminalden aldım. Birlikte bir yemek

yedik, ofise geldik. Yakasında, asla eksik etmediği FL rozeti

vardı. Yolda Tasam'dan aradılar. Rio'nun Brezilya'da mı

Arjantin'de mi olduğunda kafa karışıklığı yaşadık. “Güzel

Havalar Arjantin'de” dedim ben. Beunes Aires'in güzel havalar

demek olduğunu hiç düşünmemiş, kakara kikiri yaptık. “Bana

takıl, daha neler öğreneceksin” diye kafa yaptım. Sonra laf

“Fizik Paradoksu” denen bir şey var mıdır yok mudur meselesine

geldi. Yani ikimiz de böyle bir kategorinin olmadığı

kanısındaydık ama, gene hani felsefik olarak buna bir anlam

yüklenebilirmiydi filan. Oradan da akşamki Bayülgen programına

(Bilmeyenler için, Vural'ın evinde TV yoktur. Cep telefonu da

yoktu. Füsun, geçen doğum gününde emri vaki yaptı. Genellikle

kapalı bir cep telefonu oldu böylece.) geldik. Ben bir ara

bakmıştım gece programa. Vural katılmamıştı. Ya sonradan davet

düştü ya da Vural katımamayı seçti. Sormayı akıl etmedim. Ama

program vardı, İstanbul üniversitesinden Laz kökenliliği

fışkıran bir profesör ileri geri savuruyordu. Meydan boş, tavan

yüksek hesabı. Bunları söyleyince meraklandı programı.

İzlememişti haliyle.

Ofise girince internetten programın kaydını bulup incelemek

üzere uğraşmaya başladık. Ben uğraşırken, “ben bir tuvalete

gideyim” dedi. Odama bitişik tuvalete gitti. Biraz sonra bir

gürültü duyup hemen tuvaletin koridoruna çıktım. Düşmüştü.

Ayrıntı merak edilebilir diye, gerçi bundan sonrası benim için

zor. Kısaca: aklı başındaydı. Tuvaletten çıkınca ışığı açık

bıraktığını farkedip geri dönmek istemiş. Gerisini

hatırlamıyordu. Yerde ağrıyan, acıyan yeri varmı sordum. Sol

kalçası ve belinin sol tarafı acıyordu. Kıpırdatmadım.

Ofistekileri çağırdım. Revirdeki yatağı getirttim. “Biraz

uzanayım, bir şeyim kalmaz” diyordu ama ben Vural'ın

rahatsızlık, sıkıntı verme korkusundan böyle konuştuğu düşünerek

dinlemedim, ambulans söyledim. “Kalçası çatladı” diye

düşünüyordum. Rengi solmuş, terlemişti. “Senin tansiyonun

düştü”dedim. “Oluyor bana arasıra önemli değil” dedi. Sekreter

hanımı yoldan çevirdi, ambulans istemem diye israr ediyordu.

“Bana ne olduğunu ben biliyorum, 15-20 dakika uzansam kendime

geirim” diyordu. İlk yardım sertifikası olan sekreter, “Muammer

bey, başını vurmuş olabilir, uyumasına izin veremeyiz” diye

tutturdu. Vural'ı dinlemedik, ambulansı çağırdık. Kıza kıza

ambulansa binip gitti. Arkasından bir arabada ben, hasteneye

vardık. Yanımda bir çalışanımız vardı. Acilin kapısında

girdiğinde Vural'ın kimlik bilgilerini yazıyorlarmış. Bütün

bilgileri bizzat vermiş. O arada nabzı da kontrol edilmiş.

“130'a 80 bulgusuna ben şahidim” diyor Ayşin hanım. Ben içeri

girdiğimde, acil kliniğine yeni geçiriyorlardı. Beni görünce

güldü, “Mamir oğlum, doğru dürüst bir ambulans bile

getirtemedin, çok sarstılar yahu” dedi. İçeride, düşme

dolayısıyla geldiğimiz bilgisine sahip doktor, elini ayağını,

orasını burasını yoklayıp kaldır indir yaptırmaya başladı. Daha

önce söylediği sol kalça ve belin sol tarafı dışında ağrı sızı

yoktu. Ancak birden doktor, “Bu hastanın nabzına bakıldı mı?”

diye naralandı. Hemşire 130 a 80 dedi. Doktor hayır, bu görünüş

o değil diye yeniden nabız istedi ve arkasından hızla işler

değişti. Kardiyolojiden bir doktor koşarak geldi, “kesin kalp

krizi” dedi. Ve beni dışarı attılar. Biraz sonra yukarı,

kardiyoloji servisine çıkarırken koridorda son kez gördüm. Bana

gü lümsedi ama durumunun kötülüğü aşikardı.

Sanırım akşam beşi biraz geçe, Adnan geldikten 15-20 dakika

sonra, tam Korhan geldiğinde doktor hastanın kurtarılamadığını

haber verdi. Doktorun dediğine göre bütün damarlar tıkalıymış.

“Öyle kötü bir yer ki, bir türlü açamadık” dediler. Anjiyo

yapmışlar, açık kalp amaliyatı için hazırlıkları tamamlamışlar

ama bir türlü stabil hale getiremedikleri için yapamamışlar.

Kendimden bahsetmek istemem burada. Ama kısaca şunu söyleyeyim:

2 Mart ile 23 Mart arasında geçen 3 haftadır kötüydüm ben. Vural

ile ilgili bir şey söylemeye de yazmaya da elim bir türlü

varmadı. “Vural öldü! Vural öldü!” demenin dışında kendime de

bir şey söyleyemedim. Vural'ın kaybının vatana, millete ve

insanlığa ne kadar yazık olduğunu söyleyen bir çok ileti okudum.

Ama nedense “göz göre göre, önümde öldü, kurtaramadım.”

çırpınışıma ilaç olacak bir durum oluşmadı.

Vural iyi dostumdu. Başka söylenecek Hiçbir şey bir “dostun”

kaybının yerini tutmaz. Benim kendimden utanmama neden olacak

kadar “düzgün” bir adamdı. Planlarımız vardı. Kaldılar. Şimdi

ben Vural'sız yapmam onları artık.

Tam 3 hafta sonra, bu sabah saat 5 civarı bülbül sesleriyle

uyandım. Bülbül sesine uyanmanın yarattığı yaşam sevinci üzerine

çok laflamıştık. Çok severdi. Ben, Vural ile ne kadar da çok

konuda benzer duyguları taşıdığımızı hatırladım bülbül sesine

uyanırken. Yataktan çıkarken “len Vahdettin,

sen gittin ama, bülbüller ötüyor duyuyormusun” diye seslendim

Vural'a. Bizim Hoca'nın kabrinde de bülbüller ötüyordur bu

sabah. Ahdım oldu sabah sabah: Gidip “Kan rengi” bir gül

dikeceğim başucuna.

Ölümle dalga geçen, soyadıyla özdeş arkadaşım benim; bülbül

seslerine uyan hersabah!

 .............................................................

Namık Kemal PAK:

Evrensel normlarda mükemmel bir bilim adamı, olağan üstü efendi kişiliği

ile adam gibi bir adamdı Vural Altın. Erken yaşta sonsuzluğa göçü, bu

nitelikteki insanı pek kıt olan ülkemiz için çok büyük bir kayıptır.

Yollarımız ilk olarak ünlü 1968 yılının Eylül ayında Berkeleyde kesişti.

O lisans öğretimini tamamlamaya ben de doktora yapmaya gelmiştik.

Bilimin taşrasından merkezine düşmüş genç delikanlılar olarak (o 18 ben

21 yaşındaydık) o zorlu kendini Kabul ettirme mücadelesinde birbirimize

rastlamamız ve omuz vermemiz çok büyük bir talihti. Ömür boyu sürecek

dostluğun temelleri bu bilim zirvelerine yapilan zorlu koşu sırasında

atılmıştı. Neslinin en parlak gençlerindendi. Fen lisesinde başladı

bilim yolculuğu ve Bekeley gibi bir bilim mabedinde doktoraya uzanan

seçkin bir eğitimle taçlandı. Aşırı tevazuu hep maskelese de, ilk

karşılaştığı insanlar bile gerçek bir dehayla pırıl pırıl bir beyinle

karşı karşıya oduklarını hemen anlarlardı.

Yurda dönüşte aynı  üniversitelerde çalışmadık. Ancak TÜBİTAK

yönetiminde görev aldığım 1991 yılından başlayarak tekrar birlikte olmak

fırsatı yakaladık; gönüllü danışman hizmetlerini bizden hiç esirgemedi.

Kurumun başkanlığını yaptığım dönemde ise “bilimsel düşünceyi toplumda

egemen kılmak “ misyonumuzun önemli  bir ayağı olan popüler  bilimsel

dergi ve kitap programlarında başkan danışmanı olarak çok değerli

katkılar yaptı. Türkiyeyi Cumhuriyetin 100. Kuruluş yılında uygar

dünyada hak ettiği yere taşıyacak yol haritasını belirlemek amacıyla

ülkenin hemen her sektörden akil yüzlerce insanını mobilize ederek

hazırladığımız Vizyon 2023 projesinde kilit rol oynayan aydınlardan

biriydi. TÜBİTAK’taki bu  son derece verimli aydınlanma çalışmalarımız

2003 Mayısındaki fırtına sonucu sonlandırıldı; akil insanlar dağılıp

gitti. Daha sonra bir kaç enerji politikası panelinde birlikte

olabildik; ama gönül bağımız hep sürdü.

Değerleri kendilerinden menkul düzinele rle sözde aydının ve diğer

“ünlülerin”  güdemleri doldurup taşırdığı günümüzde "dünya aydını" Vural

Altın’ın Yunus'un  “bir garip öldü diyeler” sözlerini haklı

çıkarırcasına sadece az sayıda meslektaşının yüreğini dağlayarak

sessizce sonsuzluğa  göçüp gitmesi ülkemiz için  ne hazin.

Vural Altın fiziksel yaşı itibariyle gerçekten erken yaşta aramızdan

ayrılmıştır. Ancak bu kalibrede bir aydının, bir bilge kişinin ebediyete

göçü hangi yaşta olursa olsun çok büyük bir kayıp olacaktı. Türk bilim

camiasının başı sağ olsun.

*Uğurlar olsun sevgili Vural, ışıklar içinde uyu.*
.............................................................

.............................................................

Selman AKBULUT:

Vural Altın gördüğüm en hızlı adam olmalı.. Vural okumak için benden iki

matemetik kitabı istemişti, bende O na Ahlfors/Complex analysis + Lang/

Algebraic Structures kitaplarını ödünç vermiştim. Şaka yanından "sana

birkaç hafta veriyorum, sonunda imtihan edeceğim haa ona göre"

demiştim, (bu iki kitabın son zor kısımlarını ben kendim bile henüz

okumamıştım). Arada bir O na, kitapların neresindesin? diye sorduğumda,

o da gayet ciddi, piposunu tüttürerek "şimdilik ortalarındayım, bir iki hafta

sonra sana rapor edeceğim " diyordu, (ben içim içime "yeah sure" diye

gülüyordum). Bir iki hafta sonra kitaplardan ona sözlü sınav verdim, hemde

çok zor bir sınav, mesela Ahlforsun sonundan doubly elliptic functions,

Weistrass Theory ve Lang'dan Galois Theory ile ilgili şeyler soruyordum,

adam piposunu tüttürerek noktasına virgülüne kadar bütün teoremleri

ispatlariyla bana soyliyebiliyordu. O sınav nerdeyse o akşamın sabahına

kadar sürdü, sonunda o akşam uyumadık, sabaha doğru çay demleyip

içtik. O sabah bana nerdeyse aşağılık duyguları çökmüştü, içimden "böyle

adamlar varken ben matematikçi olamam herhalde" diye düşünmüştüm...

Kısacasi Vuralda müthiş bir fotografik hafıza vardı, ama sonra matematiğe

ilgisi kaydi, başka şeyler okumaya başladı, gitti bir "speed reading" kursu

aldı. O artık eski ikinci el kitapçılardan sandık sandık kitaplar alıp hızla

okuyup bitiriyordu. Cloyne Courtda (onun kitchen menejer oldugu Co-Op)

dönem sonu term-paper yazmak zorunda kalan arkadaşları eline iki üç cilt

kitap tutuşturup "lütfen şunları okuyup bize anlatırmısın? bu son gün paper

yazmamız gerekiyor" diye panik halinde ricada bulunuyorlardı. Vural

da "no problem" diye o kitapları hemen o akşam zırt diye okuyup adamlara

anlatıyordu. 1968 öğrenci hareketleri zamanında Vural'la bir akşam polis

önünden kaçarken (protestocuları kovalıyan Berkeley polisi) ona "lan hızlı

kaç polis gözünün yaşına bakmaz" diye yalvarmıştım, o da ben

Turkiyedenim polis bana birşey yapmaz, bak takım elbisem de var diye

arkadan yürüyerek geliyordu, aniden jop'lu bir polise yakalanınca polisin

elini sıkıp "Hi how are you?, I'm from Turkey " demiş ama yine de o

polisten bir güzel dayak yemişti. Bu olay uzun yıllar aramızda nükte

konumuz olmuştu... Hey gidi koca Vural, sen nur içinde yat e-mi?

 Süleyman ŞENSOY:
  
Yönetim Kurulu Üyemiz  Nükleer Mühendis *Prof. Dr. Vural ALTIN*vefat

 etti. Bilge insan, can dost, yol arkadaşımızı çok özleyeceğiz.

 Alanında Ülkemizin sayılı uzmanlarından olan, yaşamı boyunca bir çok

 platformda ve son 7 yılda TASAM’da büyük hizmetler veren bilgemiz

  mekanın cennet olsun.

 2 Mart Cuma günü bir toplantıya katılmak için gittiği Bursa’da

  geçirdiği kalp krizi sonucu Hakk’ın rahmetine kavuşan Prof. Dr.

  ALTIN’ın cenazesi 4 Mart Pazar günü ikindi namazını müteakip Anadolu

  Hisarı İskele Camii’nden kaldırılacaktır.

 Merhuma Allah’tan rahmet, kederli ailesine, yakınlarına ve TASAM

 ailesine sabır diliyoruz.

Yılmaz AKYILDIZ:

70 lerin başında Berkeley de 2 Vural ımız vardı:

Vural Akışık: istatistikçi, sonradan finansçı, bankacı, artık ingilterede yaşar,

ve Vural Altın: ince Vural, hayat bilgini, filozof, Berkeley Kuzey Kampusun

muhtarı. Büyük bir öğrenci yurdunun yöneticiliğini de yapardı. İnce Vural

Türk camiasında pek fazla görülmez daha çok Guney Kampuslu Selman

la takılırdı. Onlar kardeş gibiydiler, Berkeley in en hararetli yıllarında

o kargaşanın içinde beraber büyüdüler. Berkeley sokaklarında onları

beraber tartışarak yürüdüklerini şu an bile görür gibi oluyorum, işde bakın,

international house un önünden geçiyorlar.

Aradan 2012 - 1970 = 42 sene geçmis...

Vural icin Selman: "Çok hızlıdır kerata, bir gun Ahlfors un Complex

kitabını eline aldı ve kısa sürede kitabı hatmedip complex ci oluverdi "

demişti. (Daha sonraki yıllarda Vural ı Bogaziçi Matematik Bölümünde

Lineer Cebir dersleri verirken de gördüm). Yüksek lisans ve doktora

da Vural nükleer mühendisliğe merak sardı, internetteki yazılarından

(linkleri aşağıda) görüleceği gibi bu yolda epey fizik okumuş ve

öğrenmiş olmalı. Zaten kendi kendisini eğiten birisiydi. Nükleer enerjinin

savunucularından ve önde gelenlerinden oldu, tabi ki tepki de topladı. Son

Japonya da yaşananlardan sonra nükleer hususunda neler düşünüyordu

bilmiyorum, ama hayatını noktalamaya gittiği Bursa Uludağ Üniversitesinde

güneş enerjisi üzerine konuştuğunu biliyoruz...

Ben onu nükleer enerji hususunda 1979 da ODTÜ de o “distinct” ingilizcesi

ile biz hepimiz türkçe bilenlere verdiği pro-nükleer enerji konuşmasında

dinlemiştim. Her iki lisanda da müthiş bir dil yeteneği olduğu belliydi. Çok

okuyan, çok birikimli birydi. Boğaziçindeyken "Ali As" rumuzu altında

siyaset, tarih ve felsefe ağirlikli bir kitap yazdı. O kitabı ile çok iddialıydı

ama ben türkçesini çözememiştim. Gerçekten benim için ağırdı. Ali AS

kitabından hepimize birer kopya hediye etti. Şöyle bir anı da aklımda

kalmış, doğrumu yanlışmı tam bilemiyorum, sanmıyorum ama yakıştığı için

belki kendim dahi uydurmuş olabilirim..., belki de kişilerin kendilerinden

bizzat duydum: Bir başka Berkeleyli arkadaşımız Şevket Pamuk a da Ali As

kitabının bir kopyasını verirken "kardeşine de okut ki nasıl yazılır öğrensin "

demiş... Takip eden yıllarda Orhan Pamuk Nobel aldı...

Son gördüğümde insan psikolojisi üzerine 7 ciltlik bir kitap yazıyorum

demişti. BU dan ayrıldıktan sonra artık kendisinden duymaz

olmustum. Nihayet evlendiğini duydum. Çok mutluymuş, çok sevinmiştim.

Bu sabah İrini Dimitriyadise zorr haberi verdiğimde

İrini fenalaştı çünkü Vural la unutamayacağı bir anısını hatırladı:

Beraber Lineer Cebir dersi veriyorlarmış. Son gün notları verirlerken

herhalde İrini “Vural hoca, çok katısınız ” şeklinde bir söz söylemiş

olabilir. Bunun üzerine İrini bir de ne görsün, Vural ağlıyor. Son derece

duygusaldi Vural ımız. Bu sabah İrini ye Vural ın psikoloji üzerine 7 ciltlik

bir eser yazacağını bana geçmişde söylediğini ilettiğimde İrini "elbette öyle

birisi mutlaka bir psikoloji kitabi yazamalıydı " dedi ve rahmet diledi.

Bilhassa kendisi de duysun niyetiyle, tabutunun yanı başında duran

kıymetli eşine İrini nin Vural ı nasıl ağlattığını anlattığımda eşi: "kocamı

ağlatan o kadını mutlaka görmeliyim " demesiyle acısını hiç olmazsa

bir anlık da olsa başka yöne çevirebilmiştim. 5 senelik doyulamamış bir

beraberlik...

En acısı da bu olsa gerek!

----------

Kerata nın internet de güzel yazıları vardır.

Benim seçtiklerimin linkleri aşağıda:

•    http://library.atilim.edu.tr/kurumsal/pdfs/081119.pdf

•    http://www.bilim.org/forum/viewtopic.php?t=3705

•    http://www.biltek.tubitak.gov.tr/merak_ettikleriniz/index.php?kategori_id=4&oru_id=2601

 

 .............................................................

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Vural Hoca, emanetiniz ailenin emin ellerinde, Nazlı Abla'nın dogum
gunu, 31 Mart,2012